Che Il Mediterraneo Sia

Το πιο περίεργο απ’όλα είναι πως δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω,
πως οι πτυχές του μυαλού σου είναι ακόμα για μένα
ένα μυστήριο μεστό για εξερεύνηση.

Δεν πρόλαβα να σου πω πως ο λογαριασμός λήγει και πρέπει να τον πληρώσουμε!
Πως τα ψώνια θα έρθουν στις 2 και μήπως μπορείς να περάσεις να πάρεις ένα μπουκάλι γάλα που μας λείπει;

Πως τα πρώτα τραγούδια που ακούσαμε μαζί είναι ακόμα καινούργια
και πως δεν έχουμε βάψει ακόμα το σπίτι
- ούτε αυτό που υπάρχει
-ούτε εκείνο που θα 'ρχόταν

Δεν πρόλαβα να σου πω πως σ'ευχαριστώ για τα σιδερωμένα ρούχα μου
και πως τα λουλουδάκια μας έπιασαν επιτέλους,
ρίζωσαν αγάπη.

Πως, τώρα που το γόνατό σου έγιανε,
θα πάρουμε καινούργιο ποδήλατο για τις βόλτες μας
πάνω, κάτω και γύρω από την Ακρόπολη.

Δεν πρόλαβα να σου πω
πως η Αθήνα μοσχοβολά επειδή είσαι μέσα της
και πως όλες οι άλλες πόλεις είναι άδειες, γελοίες και ανισόρροπες.
Δεν πρόλαβα.
Να σου πω.
Πως έχω φυλάξει τόσα χρόνια για μας
που, πια, κανείς άλλος δε χωράει μέσα τους.