Bugün Pazar
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa
gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygı ile toprağa oturdum.
Dayadım sırtımı beyaz duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara
bu anda ne kavga,
ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım.
Today is Sunday.
Today for the first time they let me out in the sun.
And for the first time in my life
I was astonished at how far, how blue, how vast the visible sky was from me
and I stood still.
Later on, respectfully I sat down on the ground
I leaned my back against the white wall.
At this moment, no worry
at this moment, no struggle
no freedom
no wife.
Just the earth, the sun, and I...
I am happy.
Κυριακή σήμερα.
Σήμερα για πρώτη φορά μ'άφησαν να βγω στον ήλιο.
Και σήμερα, για πρώτη φορά, έμεινα ακίνητος, έκπληκτος με το πόσο μακρινός
πόσο γαλάζιος
πόσο απέραντος είν' ο ουρανός.
Μετά, κάθισα με σεβασμό στο χώμα
κι ακούμπησα την πλάτη μου στον λευκό τοίχο.
Εκείνη τη στιγμή, ούτε μια έγνοια
ούτε ο αγώνας
ούτε η ελευθερία
ούτε η γυναίκα μου.
Μόνο το χώμα, ο ήλιος κι εγώ...
Είμαι ευτυχισμένος.
No comments:
Post a Comment